Dat is uitkomst van een onderzoek [niet open acces] van Jake Wiersma, werkzaam bij de gemeente Maastricht en onderzoeker aan de UvA. Hij bekeek in hoeverre werkbestemmingen binnen fietsafstand liggen in ons land. En wat dit betekent voor het fietspotentieel als ook alle ‘hard-core automobilisten’ zouden overstappen.

De woon-werkafstanden zijn in de loop der jaren toegenomen en liggen nu gemiddeld op zo’n 18,6 km in Nederland, zo becijferde de stedenbouwkundige onderzoeker. Dat betekent dat in de drie grote steden en een aantal middelgrote steden 60 tot 80 procent van de werkers de werkplek met de fiets kan bereiken, uitgaande van een bereik van de fiets van 7,5 km. Dat komt neer op 30 procent van de totale bevolking.

Als je uitgaat van een e-fietsbereik van 15 km, geldt dat voor vrijwel alle grote en middelgrote steden en randgemeenten, ofwel 61 procent van de bevolking. 10 tot 20 procent kan echt niet zonder auto, omdat ze verder dan 15 km moeten reizen.

Dit betekent dat het (e-)fietsgebruik richting werkplek in stedelijke gebieden in potentie kan worden verdubbeld. Ofwel van eenderde van alle woon-werktrips nu, naar tweederde van alle woon-werktrips. De fiets zou daar dus verreweg het meest dominante vervoermiddel kunnen worden.

De onderzoeker merkt wel op dat in het onderzoek uitsluitend is naar de reisafstanden en dat er meer voor nodig is om deze omslag daadwerkelijk te bewerkstelligen. Niet meegenomen zijn bijvoorbeeld de infrastructurele (on)mogelijkheden om de fiets overal te gebruiken.  

Tenslotte zet Jake Wiersma vraagtekens bij het belang van het lokale openbaar vervoer, gegeven het feit dat de e-fiets  en het ov elkaar beconcurreren op afstanden tot 15 km. Iets om over na te denken, zo vindt hij.