Om een gericht investeringsprogramma te kunnen opstellen heeft minister Crevits 16 gemeenten de kans gegeven om via de meetfiets de staat van de fietspaden op hun grondgebied in kaart te laten brengen. De meetapparatuur op de meetfiets is ontwikkeld door de KU Leuven en de informatica opleiding van de Hogeschool Universiteit Brussel. De Fietsersbond heeft met vijf meetfietsen het comfort en de kwaliteit van de fietspaden gemeten. Van de 1.300 kilometer opgemeten fietspaden zijn 63% fietspaden langs gemeentewegen en 36% langs gewestwegen.
Uit de meetresultaten blijkt dat vooral het trillingscomfort een probleem is. Het gebruikte materiaal is daarbij vooral bepalend voor het comfort van de fietspaden. Van de monolithische materialen wordt cementbeton het meest gebruikt, op 36% van de fietspaden. 21% van de fietspaden zijn aangelegd in asfalt. Niet-monolithisch materiaal wordt in 40% van de gevallen gebruikt waarvan meer dan 30% in betonklinkers. Maar niet alleen het gebruikte materiaal bepaalt het comfort, ook de leeftijd van de materialen speelt een rol. Asfalt scoort het best met gemiddeld 6,2 ongeacht de leeftijd en 7,9 als alleen naar nieuw aangelegde fietspaden wordt gekeken. Cementbeton komt tot een score van 4 respectievelijk 6.2 voor nieuw aangelegde paden. Tegels scoren 3,4 respectievelijk 4.3.
Om het trillingscomfort te verhogen en de vlakheid van nieuwe fietspaden te garanderen werd in april 2011 in het standaardbestek voor de aanleg van fietspaden voor het eerst een vlakheidsnorm opgenomen. De norm bepaalt dat de maximale oneffenheden over een lengte van 3 meter maximaal 5 mm mogen bedragen. Hierdoor moeten nieuwe fietspaden in de toekomst beter scoren.
De metingen tonen ook aan dat de aansluitingen van de fietspaden ter hoogte van kruispunten in Vlaanderen de zwakste schakels vormen doordat fietsers dikwijls een niveauverschil moeten overbruggen. Dit kan bijvoorbeeld een regengoot dwars over het fietspad zijn of een boordsteen dwars over het fietspad. Het Vademecum Fietsvoorzieningen zal worden aangevuld met richtlijnen om bij de aanleg van nieuwe fietspaden de aansluitingen ter hoogte van kruispunten te verbeteren. Dit kan onder meer door het doortrekken van fietspaden over de zijstraat heen, zonder regengoten of boordstenen.
Ten aanzien van de breedte van de fietspaden scoren de Vlaamse fietspaden goed als gekeken wordt naar de eisen in het Vademecum Fietsvoorzieningen. De aanbevolen breedte van een eenrichtingsfietspad bedraagt 1,75 meter met een minimale breedte van 1,50 meter. Een totaalresultaat van 6,7/10 werd gehaald voor alle gemeten fietspaden samen. Afhankelijk van de snelheid van het gemotoriseerde verkeer wordt in het Vademecum ook een keuze gemaakt tussen aanliggende of vrijliggende fietspaden (verhoogd aanliggend in zone 50 – van de rijbaan gescheiden buiten zone 50). Een totaalresultaat van 6/10 werd gehaald voor alle gemeten fietspaden samen.