Leiden maakte bij de opstelling van het fietsplan gebruik van het model QUOVADIS.

In Zwolle werd de Hortensiatunnel sociaal veiliger door betere verlichting, muurschilderingen en bredere ingangen.

De verkeersstructuur van Houten is nadrukkelijk gericht op het terugdringen van het autogebruik ten gunste van het fietsgebruik.

Apeldoorn probeert door een afgewogen beleid de ruimte tussen auto en fiets eerlijker te verdelen.

Buurtstallingen, fietsentrommels en standaards bleken in de Utrechtse Vogelenbuurt in een behoefte te voorzien.

De aanleg van centrumroutes vormde in het Deense Odense onderdeel van het centrumplan, dat veertig procent meer fietsverkeer opleverde.

In Almelo is de nodige ervaring opgedaan met het geven van cursussen aan (allochtone) vrouwen die nog moeten leren fietsen.

In het Duitse Münster wordt veel gefietst vanwege het uitgebreide netwerk van fietsroutes en oog voor details, zoals de fietsstraat.

Nakskov fungeerde als proeftuin voor de Deense overheid, met onder meer vrijliggende fietspaden en veel aandacht voor veiligheid.

Prioriteit voor hoofdroutes, maar ook oog voor detail, zoals stallen bij de woning en sociale veiligheid, kenmerken het fietsbeleid in Utrecht.