Buiten de bebouwde kom heb je bijvoorbeeld te maken met andere snelheden en intensiteiten van zowel auto- als fietsverkeer. En andere verkeersdeelnemers, zoals bijvoorbeeld landbouwverkeer. Maar als de ruimte voor een vrijliggende fietspad ontbreekt, kan een fietsstraat ook buiten de bebouwde kom een optie zijn.

Onderzoek
De vraag is dan wel wanneer zo’n fietsstraat beter werkt dan een gewone erftoegangsweg. Om daar achter te komen onderzocht bureau Goudappel in opdracht van CROW-Fietsberaad een aantal fietsstraten in het buitengebied en vergeleek die met vergelijkbare ‘gewone’ wegen.
Voor het onderzoek werden camera’s ingezet die het gedrag van fietsers en automobilisten vastlegden, werden weggebruikers naar hun mening gevraagd en hield men verkeerstellingen en snelheidsmetingen. De conclusies van het onderzoek zijn vastgelegd in een Fietsberaadnotitie ‘Fietsstraten buiten de bebouwde kom’ met (voorlopige) aanbevelingen.

Snelheid
Uit het onderzoek blijkt onder meer dat de snelheid van het autoverkeer op fietsstraten buiten de bebouwde kom lager ligt dan op vergelijkbare niet-fietsstraten; dat scheelt wel zo’n 10 km/uur. Maar het zou nog lager kunnen, vandaar dat één van de aanbevelingen luidt om een 30 km/uur regime in te stellen waar dat mogelijk is. Dat is niet overal, want in een open landschap kan die snelheid soms ongeloofwaardig laag uitvallen.

Wat ook voor een fietsstraat pleit is dat over het algemeen voorzichtiger wordt ingehaald. Dat geldt zeker als er een middenstrook ligt. Hoewel, bij medegebruik van de fietsstraat door bijvoorbeeld voetgangers of ruiters, of juist veel snelle fietsers, kan zo’n middengeleider ook hinder opleveren voor fietsers. Ook veel vracht- en landbouwverkeer kan er voor zorgen dat het oordeel van fietsers negatiever uitpakt. Reden om zo’n fietsstraat in ieder geval niet aan te leggen in een hoofdnet landbouwverkeer.

Intensiteiten
Maar in het algemeen vinden fietser vinden zo’n fietsstraat prettiger, dat wil zeggen zolang er niet teveel autoverkeer op zit. Rond de 900 mvt/etmaal ligt ongeveer het omslagpunt en zakt het rapportcijfer onder de 7. Aanbevolen wordt daarom om boven de 1000 mvt/etmaal af te zien van een fietsstraat. Als die tenminste breed genoeg is, dat wil zeggen breder dan 4,80 meter. Is die ruimte er niet, dan zou de toepassing moeten worden beperkt tot 500 mvt/etmaal.

Die aantallen liggen overigens beduidend lager dan de maxima die de richtlijnen noemen voor erftoegangswegen type 2, die in principe in aanmerking komen om te worden ingericht als fietsstraat. En ook lager dan je bij een fietsstraat binnen de bebouwde kom zou aanhouden volgens de richtlijnen.

Een fietsstraat – dat geldt ook voor fietsstraten binnen de bebouwde kom - moet voor de herkenbaarheid eigenlijk altijd in roodasfalt worden uitgevoerd, liefst met rabatstroken aan de zijkanten (en eventueel de middenstrook) en zonder lengtemarkering. En met een fietsstraat-bord, want dat helpt ook enigszins blijkt uit het onderzoek.