Fietsen als vorm van mobiliteit komt wereldwijd steeds meer in de schijnwerpers te staan, zowel in de academische wereld als bij overheidsinstanties. En dit is met goede reden. Fietsen verbetert zowel het fysieke als het mentale welzijn van mensen, het is efficiënt in ruimtegebruik en het voorziet in economische voordelen. Het ontbreekt het bij verkeersingenieurs en planologen echter aan middelen om hun fietsinfrastructuur kwantitatief te testen. Simulatiemodellen zijn een belangrijke tool geworden in dit werkveld, omdat ze effectief en goedkoop zijn. Maar simulatiemodellen van fietsgedrag zijn vandaag de dag een onderbelicht thema.

Uit de literatuurstudie van dit onderzoek blijkt dat het academisch landschap van dit onderwerp diffuus en vertroebeld is. Het meest populaire model bij onderzoekers is het ‘Social Force Model’ (SFM). Het SFM blijkt echter te leiden tot onvoldoende realistisch fietsgedrag, zo blijkt ook uit de case study van dit onderzoek. Daarom stellen meeste onderzoekers een hybride model voor. Hierin wordt het SFM beperkt door toegevoegde regels, regimes of beslismodellen. De voorgestelde modellen van deze onderzoekers zijn echter op maat gemaakt voor de context van hun eigen onderzoek, daarnaast zijn de modellen gecreëerd met onbenoemde software in onbenoemde programmeertalen. Dit belemmert de mogelijkheid om wetenschappelijk onderzoek te verifiëren en te repliceren.

Uit dit onderzoek komen hoofdzakelijk twee aanbevelingen naar boven:
Ten eerste zullen academici en ontwikkelaars van simulatiesoftware moeten werken aan een gestandaardiseerd gedragsmodel voor fietsers. Zoals het SFM dat is voor voetgangers en het ‘car-followingmodel’ dat is voor motorvoertuigen.
Ten tweede is het belangrijk om de semantiek van het simuleren van fietsgedrag ter discussie te stellen. Sommige literatuur refereert naar hun model als gebaseerd op het SFM, hoewel ze ook andere principes gebruiken die daadwerkelijk het gedrag bepalen. Dit doet onder aan de fundamentele kritiek die deze onderzoekers (impliciet) hebben op het SFM als model voor fietsers.

Het beoogde doel van deze aanbevelingen is om het simuleren van fietsers toegankelijker te maken voor zowel academici als professionals zoals verkeersingenieurs en planologen. Dit zal de mogelijkheid bieden om op elkaars werk voort te borduren en mogelijk opent het deuren naar nieuwe methoden om meer complexe vraagstukken te beantwoorden over het snel veranderende mobiliteitslandschap.