Dat er weinig knelpunten in Hardenberg zijn heeft verschillende redenen, die vooral met de continuïteit in het beleid te maken hebben. In de eerste plaats is de autostructuur in en rond Hardenberg een pluspunt voor fietsverkeer. Autoverkeer
wordt in sterke mate gebundeld op diverse hoofdwegen die woonwijken mijden en voor fietsverkeer ook geen barrières vormen. Verder zijn ook de woonwijken, vooral uit de jaren zeventig en tachtig daterend, direct al tamelijk fietsvriendelijk ontworpen: weinig drukke autoroutes in de wijken zelf en vaak fietsroutes die los staan van de autostructuren.
Ook heeft Hardenberg al decennia gewerkt aan het oplossen van de knelpunten voor fietsers die er wél kwamen of bleven. De N34 kreeg bijvoorbeeld extra ongelijkvloerse kruisingen. En tenslotte is Hardenberg juist deze jaren hard aan de slag in het stadscentrum. Een Masterplan overkoepelt bijna 30 bouwprojecten in en rond het centrum. Waarbij ook het verkeer een belangrijk onderwerp is. Zo is een oost-west route net ten noorden van de hoofdwinkelstraat van Hardenberg geknipt, ter hoogte van de Markt.

.’