Amsterdam zette zes fietscoaches in op meerdere locaties, zoals bij de fietsboot op de Zieseniskade en het Leidseplein. Hun taak was de fietsers te wijzen op de fietsparkeerlocaties en wildparkeren tegen te gaan. Hoewel de meeste fietsers de aanwijzingen zonder morren accepteerden, bleek de actieradius van de coaches klein. In een beperkt gebied wisten ze zo de fietsorde te handhaven, maar even verderop werden fietsen weer gewoon tegen een lantarenpaal gezet, aldus een evaluatie in opdracht van de Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer van de gemeente Amsterdam.
Op het Leidseplein slaagde de coaches er wel in het gebied goed onder controle te houden. Maar daar verplaatste het parkeerprobleem zich naar andere locaties buiten het zicht van de fietscoaches. Het langetermijneffect van de inspanningen lijkt zeer beperkt, aldus de evaluatie. Na afloop van de dienst nam het aantal geplaatste fietsen in het schoon gehouden gebied direct en in rap tempo toe. Want hoewel de meeste aangesproken fietsers zonder problemen meewerkten leken de meesten niet van plan voortaan hun fiets goed binnen de aanwezige voorzieningen te parkeren. De parkeervraag overtreft de capaciteit van het aantal voorzieningen dermate dat van een dergelijk leereffect ook geen sprake kan zijn, zo concludeert het evaluatierapport. Gezien het overstelpende aanbod van fietsparkeerders leek het alsof men het onmogelijk probeerde te bereiken, waarbij tamelijk symbolische ruimtes met veel moeite vrij werden gehouden terwijl elders de fietsoverlast meer toenam. 'Een fietscoach kan een effectief middel zijn maar dan met name op kleine schaal in gebieden met een beperkte oppervlakte.'