Ruimtelijke plannen en verkeersplannen in het stedelijk gebied leiden niet zelden tot overschrijding van de luchtkwaliteitsnormen en kunnen om die reden geen doorgang vinden. De introductie van schonere motoren helpt op termijn onvoldoende om overal aan de normen te voldoen. Gemeenten zijn dus op zoek naar aanvullende maatregelen die leiden tot ‘schoner’ stedelijk verkeer. Die richten die zich vooral op het gemotoriseerd verkeer omdat dat in belangrijke mate bijdraagt aan de lokale normoverschrijdingen en omdat het lokaal te beïnvloeden is. In veel Europese steden wordt in het kader van gezondheidsbeleid (schone lucht én bewegen) een fietsstimulerend beleid opgezet met grote investeringen in fietsvoorzieningen en stimuleringscampagnes. In Nederland speelt een stimulerend fietsbeleid gek genoeg tot nu toe slechts een zeer bescheiden rol. Het lijkt wel of de vanzelfsprekendheid van het fietsen in Nederland ons blind maakt voor de mogelijkheden van een stimulerend fietsbeleid om bij te dragen aan de oplossing van problemen met gezondheid en luchtkwaliteit. En dat terwijl de impact in potentie groot is omdat de groeimogelijkheden van het fietsgebruik op de kortere afstanden vooral in de steden nog aanzienlijk zijn. Ook hebben de maatregelen een hoge mate van zekerheid en duurzaamheid voor wat betreft het effect: iedere fietsrit reduceert de uitstoot van schadelijke stoffen voor die rit tot nul. Voor de Fietsersbond dus alle reden om op zoek te gaan naar manieren om de fiets hoger op de agenda te krijgen in het luchtkwaliteitsdebat.