Ultrafijn stof (UFP) blijkt een zeer geschikte stof om in de Fietsbalans te meten. Bij metingen onder gelijke weersomstandigheden zijn met de fiets op verschillende trajecten grote verschillen gemeten die samenhangen met de intensiteit en samenstelling van het gemotoriseerde verkeer. De gevoeligheid voor de nabijheid van lokale bronnen, met name het gemotoriseerd verkeer, sluit goed aan bij het verkeerskundige karakter van de Fietsbalans. Effecten van weginrichting en verkeerscirculatie zijn daardoor direct meetbaar. Hoge piekwaarden voor ultrafijn stof worden vooral veroorzaakt door bijzondere voertuigen (zoals bouwkranen, vuilnisauto’s, enzovoort), fileverkeer, vrachtauto’s, bedrijfsbusjes en brom- en snorfietsen.
Op basis van de metingen in het kader van de Fietsbalans is het lastig om uitspraken te doen met betrekking tot de gezondheidseffecten van lokale luchtvervuiling. Gedurende de reistijd ondervindt een fietser, zeker na een ademhalingscorrectie vanwege de geleverde inspanning, bijna altijd een hogere blootstelling aan ultrafijn stof en PM2,5 dan een automobilist. Deze blootstelling van fietsers kan worden beïnvloed door de routekeuze. Een lagere blootstelling zal een positief effect hebben op de gezondheid. De blootstelling kan echter niet naar individuele gezondheidsschade worden vertaald. Bovendien zouden in een dergelijke berekening ook de positieve gezondheidseffecten door de lichaamsbeweging van de fietser moeten worden meegenomen.