Veel werkgevers proberen hun werknemers te stimuleren om op de fiets naar het werk te komen met maatregelen als probeeracties voor de e-fiets, aanschafvergoedingen en het beschikbaar stellen van douches. Ze evalueren die maatregelen meestal alleen gedurende en kort na het project, en de resultaten daarvan zijn vrijwel altijd positief.
 
Bereikbaarheidsorganisatie Zuid Limburg Bereikbaar voert al langere tijd studies uit naar de effecten van haar fietsprogramma’s. Omdat de stimuleringsmaatregelen in die periode ongeveer gelijk zijn gebleven, bieden de gegevens uit die studies de mogelijkheid om de effecten op de langere termijn te onderzoeken. Medewerkers van mobiliteitsadviesbureau MuConsult voerden dit onderzoek uit en schreven hierover een artikel dat onlangs verscheen in NM Magazine.
 
Zuid Limburg Bereikbaar hield over een periode van tien jaar in totaal twaalf enquêtes onder forensen. Veel daarvan zijn lid geworden van een panel waar waardoor er data is op individueel niveau over de jaren heen. Er waren 30.000 ingevulde enquêtes beschikbaar met minimaal twee meetpunten over de tijd. De gegevens bieden inzicht in het mobiliteitsgedrag en autobezit van forensen en eventuele veranderingen daarin.
 
Met een modelonderzoek brachten de onderzoekers van MuConsult de effecten op de korte termijn en de langere termijn (ongeveer vijf jaar) in kaart. Hierbij hielden ze onder meer rekening met autonome ontwikkelingen, zoals de coronacrisis die tot een afname in autoritten leidde. De meeste maatregelen leidden op de korte termijn tot 10-20 procent minder autoritten onder de gebruikersgroep. Op de langere termijn zakt dat effect met enkele procentpunten.  

Beloningsacties en aanschafvergoedingen hadden het grootste effect. Beloningsacties leidden tot 18 procent minder autoritten op de korte termijn en 16 procent op de langere termijn en aanschafvergoedingen tot 13 procent op de korte en 12 procent op de langere termijn – dit is mogelijk lager omdat veel mensen die hieraan deelnamen al op de fiets naar het werk kwamen.