De drie zuidelijke provincies besloten in augustus vorig jaar opdracht te geven tot het ontwikkelen van een fietsrouteplanner. De provincie Limburg trad daarbij op als opdrachtgever, mede namens de provincies Noord-Brabant en Zeeland. Tot nu toe werd de bouw van fietsrouteplanners door de provincies direct gegund, maar Limburg koos voor een Europese aanbesteding.
Begin november kreeg één van de inschrijver, de firma Demis die ook de Fietsersbondplanners voor andere provincies bouwde, bericht dat hun inschrijving als meest voordelige uit de bus was gerold. Eén van de andere inschrijvers, bureau Goudappel, vocht dit middels een kort geding aan in november 2009. Volgens Goudappel deugde de manier waarop Limburg de verschillende aspecten van de aanbiedingen waardeerde niet. Daarop trok de provincie de eerder gedane toezegging aan Demis in en besloot men om alle aanbiedingen opnieuw te waarderen. Daar kwam Goudappel als winnaar uit tevoorschijn. Dat besluit werd vervolgens weer aangevochten door Demis, die de rechtszaak onlangs verloor.
Hoewel de strijd vooral werd gestreden op juridische details, ligt de kern van het conflict kennelijk in de wijze waarop de data wordt verzameld ten behoeve van de fietsrouteplanner. Bureau Goudappel maakt vooral gebruik van digitale bronnen, terwijl Demis ook gebruik maakt van vrijwilligers die in het veld kijken hoe het fietsnetwerk erbij ligt. In de Provinciale Staten van Limburg heeft de kwestie tot vragen geleid, onder meer of de 'digitale aanpak' van Goudappel consequenties kan hebben voor de aansluiting van de fietsrouteplanner op de fietsrouteplanners in de rest van Nederland.