Toch denkt KiM dat beleid voor stimulering van het fietsgebruik naar verwachting het meest effectief is als het zich richt op korte verplaatsingen (tot 7,5 kilometer); groot stedelijke gebieden; het verhogen van parkeerkosten; en tenslotte het verbeteren van de reistijdverhouding op een bepaald traject. 
Bij de laatste veronderstelling zet KiM zelf echter al de nodige vraagtekens. 'Het effect van een verbeterde reistijdverhouding voor de fiets op het autoverkeer wordt vaak doorgerekend met een verkeersmodel. De reisweerstand van de auto of de fiets wordt dan aangepast. Het zwakke punt van deze berekeningen is dat wordt gewerkt met deskundige aannames over substitutie-effecten van maatregelen en niet met daadwerkelijk gemeten effecten.' 
Maar ook over het effect van andere maatregelen valt niet zo heel veel met zekerheid te zeggen, aldus het KiM. 'Over de effectiviteit van individuele fietsmaatregelen zijn weinig empirische gegevens beschikbaar. Daardoor is ook niet of nauwelijks bekend in hoeverre een specifieke maatregel leidt tot een overstap van auto naar fiets.'
En verder: 'De korte autoverplaatsingen worden vaak gezien als potentiële fietsverplaatsingen waar fietsbeleid effect kan hebben. Niet iedereen zal echter bereid zijn de fiets te pakken. Een realistische inschatting van het daadwerkelijke marktpotentieel is op basis van de beschikbare informatie niet mogelijk. Meer inzicht in de effectiviteit van maatregelen kan alleen worden verkregen door vaker projectevaluaties met een voor- en nameting uit te voeren waarbij de verschuivingen in vervoerwijzekeuze in beeld worden gebracht'.