De studie is verricht door de TU-Delft ten behoeve van in het Deense Bikeability-project van University of Copenhagen. Daarvoor werden drie klassieke cases uit de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw bij de kop genomen, te weten de fietsroutes in Den Haag en Tilburg en het fietsnetwerk in Delft.
In Den Haag werd een fietsroute aangelegd door enkele winkelstraten, wat tot veel ophef leidde onder winkeliers. De route functioneerde een aantal jaren redelijk succesvol, maar werd in de loop der jaren ontmanteld, onder meer om aan de groeiende parkeervraag te voldoen. In Tilburg ligt de fietsroute er nog steeds en vormde zelfs de aanzet tot de ontwikkeling van een radiaal fietsnetwerk in de stad. Delft ontwikkelde al vroeg een omvangrijk fietsnetwerk, dat in latere jaren een beetje is blijven steken in de ontwikkeling en dat nu kwalitatief tot de middenmoot behoort.
De studies die rond de projecten zijn verschenen laten in de eerste plaats zien dat de politiek een belangrijke rol speelde bij de totstandkoming van infrastructuur en het fietsklimaat in het algemeen. End dat belangengroeperingen in een vroeg stadium bij een project moeten worden betrokken om voldoende draagvlak te creëren. Ook wordt duidelijk dat men vijf basiseisen aan een fietsinfrastructuur moet stellen: samenhang, directheid, aantrekkelijkheid, veiligheid en comfort.
Fietsers weten de kwaliteitsaspecten te waarderen, ook al gaat dat niet altijd gelijk op met een toename van het gebruik, aldus de studie. Van belang daarbij is dat fietsroutes zoveel mogelijk door verkeersluwe gebeden lopen. Reistijd is een belangrijke factor als het gaat om de routekeuze van fietsers, meer nog dan afstand.