Door de steeds grotere verschillen in welvaart en welzijn worden ook de verschillen in mobiliteit groter, en daarmee de (kansen op) maatschappelijke deelname van bepaalde burgers. Deze zogenaamde mobiliteitssegregatie wordt in Nederland echter in belangrijke mate beperkt door de nivellerende rol van de fiets. Tegelijkertijd vormt de rol van de fiets in het Nederlandse mobiliteitssysteem een rem op de kwaliteit en kwantiteit van het lokale openbaar vervoer. De bevolkingsgroepen die weinig of niet fietsen of niet meer kunnen fietsen zijn daardoor binnen Nederland extra kwetsbaar. Meer inzicht in de omvang, kenmerken en effecten van mobiliteitssegregatie is daarom meer dan gewenst.