Het onderzoek begon met een enquête onder 389 inwoners van Seattle, met verschillende niveaus van fietservaring, waaruit bleek dat het risico van een aanrijding met een auto de factor was die hen het meest ontmoedigde om de fiets te pakken. Als er een kaart met veilige routes zou bestaan, zouden ze die waarschijnlijk wel gebruiken.
“Ervaren fietsers hebben een kaart in hun hoofd van de straten in de stad veilig zijn om op te fietsen en welke niet, en ik wilde een eenvoudige manier vinden om die kennis te delen met beginnende fietsers”, vertelt Joe Breda, promovendus aan de University of Washington en een van de onderzoekers.
Sensor
Zij ontwikkelden een sensor,
ProxiCycle, die eenvoudig op het linkerdeel van het stuur kon worden gemonteerd met twee sensors en een bluetooth antenne om de data te verzenden naar een mobiele telefoon. Een applicatie op de mobiele telefoon maakt middels een algoritme onderscheid tussen passerende auto’s, andere fietsers of objecten zoals een boom. Om het systeem te valideren probeerden de onderzoekers het uit op een parkeerplaats en op de weg, waar ze het combineerden met een GoPro camera op het stuur. Ze vergeleken de beelden met de output van de sensor. Wanneer een auto de fietser op minder dan 1,2 meter afstand inhaalde werd dit geteld als een onveilige passage.
Foto: sensor gemonteerd op fietsstuur (bron: University of Washington)
Objectieve veiligheid
Daarna fietsten 15 vrijwillige fietsers twee maanden lang met de ProxiCycle in Seattle. Ze maakten 240 ritten en legden 2.050 te krappe passages van auto’s vast. De onderzoekers vergeleken de locaties van deze passages met het gevoel van veiligheid van de fietsers op die locaties en met gerapporteerde aanrijdingen tussen auto’s en fietsers op die locaties in de afgelopen vijf jaar. Hieruit bleek een significante correlatie te bestaan tussen het aantal te krappe passages van auto’s en de andere twee verkeerveiligheidsindicatoren. De onderzoeksdata bleken een betere indicator van de objectieve veiligheid – het werkelijke aantal ongevallen – dan het gevoel van veiligheid, een maat die beleidsmakers nu vaak gebruiken bij gebrek aan objectieve verkeersveiligheidsdata.
Veilige fietsroutes
In de toekomst hopen de onderzoekers de dataverzameling te kunnen uitbreiden en ook andere risicofactoren, zoals botsingen met autodeur, in kaart te brengen. Met voldoende data zouden fietsrouteapplicaties, zoals Google Maps en Strava, veilige routeopties voor fietsers kunnen geven.
Bron: University of Washington