In situaties waar fietsers en landbouwverkeer van dezelfde routes gebruikmaken, zou overwogen moeten worden ook langs erftoegangswegen fietspaden aan te leggen. Dit in afwijking van de Duurzaam-Veiligprincipes.

Verhoging van de offici�le maximumsnelheid van landbouwtrekkers zal in de praktijk weinig nieuwe verkeersonveiligheid oproepen. Het merendeel van de trekkers rijdt immers al te hard. Dat stelt een onderzoek van bureau Oranjewoud en de Universiteit Wageningen naar de gevolgen van een eventuele verhoging van de maximumsnelheid van landbouwtrekkers van 25 km/uur naar 40 km/uur.
De meeste weggebruikers zouden daar geen moeite mee hebben, zo blijkt uit een enqu�te onder 873 weggebruikers. Fietsers houden het op 40 km/uur, automobilisten vinden een snelheid van 50 km/uur eigenlijk nog beter.
Vanuit het langzaam verkeer (voetgangers en fietsers) geredeneerd is het wenselijk de nu geldende snelheid van 25 km/uur te handhaven, aldus het rapport. Het aspect snelheid wordt echter door de ondervraagde fietsers niet als belangrijkste aspect voor onveilige situaties gezien. Waar fietsers wel problemen mee hebben zijn de afmetingen van de landbouwvoertuigen. Meer dan de helft van de ondervraagde fietsers vindt de breedte vaak tot heel vaak veroorzaker van onveilige situaties.
In het rapport wordt daarom de conclusie getrokken dat een hogere maximumsnelheid wellicht om een andere benadering vraagt van bepaalde wegen. Dit kan bijvoorbeeld door aanleg van fietspaden (past niet in het Duurzaam Veilig principe van gedeeld gebruik van erftoegangswegen) of door het scheiden van de routes voor landbouwverkeer en overig verkeer, aldus het rapport 'Effecten verhoging maximumsnelheid land- en bosbouwtrekkers'.