Verkeersmodellen worden in ons land al mondjesmaat gebruikt om de netwerken van fietser door te rekenen. Soms worden daarvoor aangepaste automodellen gebruikt of men zet multimodale verkeermodellen in als Questor, Omnitrans of Trips. Eventueel aangevuld met het speciale fietsmodel Quavadis. De bestaande modellen gaan er van uit de fietser keurig op zijn eigen rijstrook of -pad blijft rijden. Maar in werkelijkheid wijken fietsers uit voor stoepranden, paaltjes, verkeersborden en andere objecten. Ze worden ingehaald door auto's, maar halen zelf ook langzaam rijdende auto's in. 
David Carrignon van het Engelse bureau Colin Buchanan waagde een poging om het onvoorspelbare gedrag van de fietser vast te leggen in een model. Daarvoor gebruikte hij het microscopische verkeersmodel VISSIM. Dat wordt nu vooral ingezet om de verkeersafwikkeling op straatniveau van de auto te simuleren. Hoewel het om een eerste opzet ging, is Carringnon in ieder geval tevreden over het resultaat. 
Een van de bevindingen is dat bij congestie van het autoverkeer er vaak nog restruimte is die door de fietsers is te gebruiken. Dat geldt zolang het aandeel fietsers niet meer dan 10 procent bedraagt. Er moet nog wel meer gekalibreerd worden, alsdus Carrignon: 'Maar het laat wel zien dat fietsen en andere tweewielers de nieuwe stakeholders vormen als het gaat om het modelleren van verkeersbewegingen.'