In ieder geval moet een gemeente die fout geparkeerde fietsen wil weghalen duidelijk vaststellen om wat voor fiets en wat voor overtreding het gaat. De regels voor publiekrechtelijke handhaving verschillen per type overtreding. Daarom moet in de APV worden geregeld dat geparkeerde fietsen geen gevaar, schade of belemmering mogen veroorzaken, als de gemeente dàt probleem willen aanpakken. Gaat het om fout geparkeerde fietsen moet in de APV geregeld zijn dat in bepaalde gebieden fietsen uitsluitend in een daarvoor bestemde voorziening of plaats of ruimte mogen worden geparkeerd. En betreft het weesfietsen dan moet het APV regelen dat er een maximum parkeertermijn voor fietsen geldt in bepaalde gebieden. Heeft men het ook op fietswrakken voorzien, dan moet daar aan worden toegevoegd in de APV dat het verboden is om fietsen die rijtechnisch in onvoldoende staat van onderhoud en in een verwaarloosde toestand verkeren, op of aan de weg te laten staan. Verder moet men in een Uitvoeringsbesluit vastleggen in welke gebieden welke maximale parkeertermijn geldt.

Bij het op straat vaststellen van een overtreding volgt een beschikking, die vaak in de vorm van een sticker of label aan de fiets wordt bevestigd. Ook daar geldt weer dat die moeten zijn toegespitst op de aard van de overtreding. Men moet dus separate beschikkingen voorhanden hebben voor de verschillende typen verkeerd geparkeerde fietsen of één beschikking gebruiken met daarop alle mogelijke overtredingen. Verder moet men de overtreder de gelegenheid bieden om de overtreding te herstellen. Ook de opslag van de verwijderde fiets moet geregeld zijn evenals het uiteindelijke vernietigen/verkopen van de niet opgehaalde fiets.
Dat het ruimen van fietsen juridisch gecompliceerd is, blijkt ook weer uit een recente uitspraak van de rechtbank in Den Haag. Daar ruimde de gemeente een fiets bij het Centraal Station op grond van een artikel in de APV dat stelt dat de gemeente plaatsen kan aanwijzen waar het in het belang van het uiterlijk aanzien van de gemeente, ter voorkoming of opheffing van overlast, verboden is fietsen of bromfietsen onbeheerd buiten de daarvoor bestemde ruimten of plaatsen te laten staan. Volgens de rechtbank kan deze bepaling echter niet worden beschouwd 'als een bepaling, als bedoeld in artikel 156, derde lid, van de Gw, waarbij de gemeenteraad aan het college de bevoegdheid tot het stellen van nadere regels heeft gedelegeerd.' Daarom is volgens de rechtbank geen sprake van een bevoegdelijk vastgestelde uitdrukkelijke verbodsbepaling. De fietser hoefde geen bekeuring te betalen en kreeg zin slot vergoed. Bureau Berenschot bekijkt nog in hoeverre de uitspraak consequenties heeft en zonodig wordt de notitie van het Fietsberaad aangevuld.