Gewoonlijk zijn fietsenstallingen bij stations in handen van de NS. Maar in Houten werd oude stationsstalling niet geëxploiteerd door NS-fiets BV, maar door een particulier. In de concessie die NS heeft voor het hoofdrailnet is Houten dan ook niet opgenomen als locatie waar NS een bewaakte stalling moet exploiteren. Houten greep dat aan om het project naar zich toe te trekken. Als medefinancier van de stalling wist de gemeente Prorail zover te krijgen om het recht van opstal aan Houten te gunnen. En dat opende de weg om zelf op zoek te gaan naar een exploitant. In plaats van direct in zee te gaan met NS Fiets, koos Houten voor een Europese aanbesteding in de hoop een gunstige prijs te kunnen bedingen en toch invulling te kunnen geven aan de kwaliteitsambitie.
De gemeente verwachtte dat er afzonderlijke aanbiedingen zouden komen van verschillende partijen, zoals van U-stal, de
exploitant van de tijdelijke stalling. Echter, NS Fiets en U-stal besloten de handen ineen te slaan en te komen tot één aanbieding.
Ingewijden menen dat de aanbesteding in ieder geval heeft geleid tot een flink lagere prijs dan wanneer er direct met NS zou moeten worden onderhandeld.