Afhankelijk van mogelijkheden en ambities zijn er met beleid gericht op het bevorderen van fietsen, al of niet in combinatie met het stimuleren van lopen en openbaar vervoer, klimaatwinsten te behalen.
Als in heel Nederland op de korte afstand het fietsgebruik respectievelijk het lopen, fietsen en OV-gebruik samen vergelijkbaar zijn met dat van Groningen, dan zou dat tot een besparing van 0,8 – 0,9 Mton CO2 leiden (zo’n 4-5% van de huidige CO2-emissie van personenauto’s en zo’n 2% van de huidige CO2-emissie van de totale verkeer- en
vervoerssector). Als gemeenten net als Groningen een actief fietsbeleid in combinatie met flankerend beleid voeren, kan dat een substantiële bijdrage aan het klimaatbeleid leveren. Dat is dan wel een zaak van lange adem.
Naast deze potentiële CO2 winsten is gezondheidswinst door meer bewegen te verwachten, maar moeilijker te kwantificeren. Datzelfde geldt voor bereikbaarheidswinsten door minder congestie, verbeterde leefbaarheid door minder geluidemissies en minder parkeerdruk van auto’s. Vandaar dat deze buiten beschouwing zijn gelaten. Ook de mogelijkheden voor fietsgebruik op de wat langere afstanden zijn niet meegenomen (de fiets heeft op de afstand tussen 7,5 en 15 km. een aandeel van 20%). Zeker gezien de opkomst van de elektrische fiets lijken daar kansen voor het beleid te liggen.