Allochtonen hebben minder vaak een auto, minder vaak een rijbewijs en vooral ook veel minder vaak een fiets dan autochtone Nederlanders. Een kwart van de Turken, een derde van de Marokkanen en Surinamers en bijna de helft van de Antillianen beschikt niet over een auto in het huishouden. Van de onderzochte autochtone huishoudens moet slechts
15% het zonder auto stellen. Bovendien hebben bijna alle autochtonen binnen het huishouden één of meer fietsen ter beschikking. Van de allochtone huishoudens heeft daarentegen een kwart geen fiets. De verschillen in autobezit en fietsbezit blijven ook bestaan indien rekening wordt gehouden met sociale en ruimtelijke achtergrondkenmerken van allochtonen en autochtonen. Een deel van het achterblijvende bezit van
auto’s en fietsen onder allochtonen wordt gecompenseerd door een hoger bezit van openbaarvervoerabonnementen. Met name allochtonen van Surinaamse en Antilliaanse afkomst hebben verhoudingsgewijs vaak een abonnement voor het stads- en streekvervoer. 

Allochtonen zijn minder vaak onderweg dan autochtonen en leggen in ongeveer dezelfde tijd minder kilometers af. Het minder vaak onderweg zijn wordt geheel verklaard door het feit dat met name de Turkse en Marokkaanse vrouwen vaak niet buiten de deur komen, althans niet op de dag waar in dit onderzoek naar is gevraagd. Mogelijk spelen traditionele opvattingen over man-vrouwverhoudingen hier een rol.
In vergelijking met autochtonen maken allochtonen minder vaak gebruik van de auto en de fiets, en juist vaker van het openbaar vervoer.
De verschillen in autogebruik blijken evenwel deels te kunnen worden verklaard door sociale en ruimtelijke kenmerken van de onderscheiden groepen. Dit geldt echter niet voor de Turken: zij zijn bij gelijke sociale en ruimtelijke kenmerken juist vaker onderweg per auto dan autochtonen.
Het openbaar vervoer wordt vooral relatief vaak gebruikt door Marokkaanse, Surinamers en Antilliaanse vrouwen. De fiets wordt door geen van de allochtone groepen veel gebruikt. Zelfs bij gelijkblijvende overige omstandigheden blijft het fietsgebruik onder allochtonen
ver achter bij dat van autochtonen. Vooral allochtone vrouwen en Turken van de tweede generatie fietsen minder. Mogelijke verklaringen hiervoor zijn de lage status die de fi ets voor allochtonen heeft, het gevaar van een ongeluk dat zij verbinden aan het fietsen, en cultuurspecifieke factoren, zoals het niet kunnen en ook niet mogen fietsen vanwege bijvoorbeeld een geloofsovertuiging, of het gewoonweg niet gewend zijn om te fietsen.